පෙළට එන පුද වට්ටි අතරේ යටවෙලා
උඹේ කන්නලව්.....
එදා වගෙමයි තාම උඹනම් නෑනේ
කිසි වෙනසක් හැඩක්.......
උපන් දා සිට උඹ දකින්නේ එකම තැන
ඉන්නවා බලන්......
ඇයිද බැරි උඹෙ මහ තැනට එක දිනක්
පණ දෙන්නට වගක්........
ගෙනෙන නර පැන ඉදිරියේ නෑ
දෙයියන්ට වත් නිදහසක්.....
පොරත් දැන් වැඩිපුරම ඉන්නේ බිත්තිවල
එල්ලිලා හිටං.......
උඹේ ලෙන්ගතු කම බලන්නට උන්ට නෑ
කිසි වගතුගක් ......
හෙටත් උඹ ඔතනමම ඉදපන් ඇවිත්
හිස අතගානකල් .....
- කල්ප -
2019/09/24
No comments:
Post a Comment
මතක සටහනක් අකුරු කරලා යන්නත් අමතක කරන්න එපා........