ආ දා නුඹෙ සද මඩලට
ඔය නෙතුකැන් දැකගන්නට
දෙනවද සිය දහස් වරක්
සද කැන් නළලේ තියන්න.....
සද සාවිගෙ නෙත් අතරට
හාදු වැස්ස වස්සන්නට
කදුළු ගං තෙරින් මෙපිටට
එන්නට පාරක් නැත මට
මුතුවන් නුඹෙ දසුන් මැදින්
සිනා කැකුළු පොදි බැදගෙන
ගං ඉවුරට වෙලා ඉන්න
මම එනවා හනික දැන්ම...
එපා නෙතින් කදුළු දෙන්න
මට බැහැ එය බලන් ඉන්න
හබල අහිමි තොටියා මුත්
එමි ගංතෙර පසුකරමින....
මුව හසරැලි සරසාගෙන
අදුන් නෙතේ කැල්මෙන් නුඹ
මා එන ගංතෙර අසබඩ
හිදින්නෙ රණ මොණරි විලස....
ආවා මගෙ සදවතියේ
නුඹේ ලගට වෙලා ඉන්න
හිතේ කාන්සිය නිවන්න
ඇවිත් මගේ ලගින් ඉන්න......
අදුරු වලා පට මැද්දෙන්
සද කැල්මක් ගියා වගේ
විඩා මගේ දෙනෙත් තුලින්
නුඹේ දසුන් මැවී පෙනේ....
පෙම් කවිවැල් මුමුණන්නම්
මගෙ තුරුලේ සතපන්නම්
දෑස දිහා බලාන ඉද
නුඹෙ නළලත සිපගන්නම්.....
දරදඩු මගෙ උර පත්තට
සුසිනිදු ඔබෙ හිස තියන
නුඹෙ ගෙල වට අත යොමාන
තුරුලට ගන්නම්......
සදාක කාලිකව නුඹ ලග
රැදී සිටින්නම් සදවත
පෙමින් බැදෙන්නම් සියොලග
ඔබේම වෙන්නම්.....
දිවි ගගුලේ දුකද සතුට
එකසේ විද දරා ගන්න
ආදරයට අරුත් දෙන්න
පුළුවන් අප දෙදෙනා හට.......
යනෙනා මේ ගමන් මගේ
සැමදා නුඹ ලග ඉන්නේ
කෙලවර වන මොහොතෙදිත්
ඔබ ලගමයි මම ඉන්නේ.......
No comments:
Post a Comment
මතක සටහනක් අකුරු කරලා යන්නත් අමතක කරන්න එපා........