නොලැබෙනා මිරිගුවක් පසුපස දිව
බිදුනු හදවතින් කල් ගත කරන කල
වැලි කතරක හුදෙකලා වූ මිනිසෙකුට
දිය පොදක් සේ......
මගේ ජීවිතයට විත්....
කීරි ගැහෙනා මගේ හදවතේ
ලැගුම් ගත් ඔබ හට
කුමන තැනක ඉඩක් ලබා දෙම්දෝ මම තවමත් සිතමි
කිසිදිනෙක ඇයගෙන් එහා ලෝකයකට
මගේ හිත ඉගිල ගියේ නැත
නමුත් කිමෙක්ද මේ අරුම
මා හා ඇය අතරට පැමිණෙන්නට තරම්
ඔබ මා හට ලංවූයේ කෙසේද..?
සිතන පරිදි එය මා හැගි අයුරින්
ඇය මා හට දෙන මේ දුක් ගින්දර නිසාමදෝ
මාගේ සිතට අස්වැසිල්ල වූයේ ඔබය
ඇය කිසිදිනෙක අමතක කල නොහැක
ඇය මා තේරුම් ගන්නේ කවදාද..??
එම දිනය තෙක් වත් මාගේ අලුත් යෙහෙලිය විලස
මා සිත් පාමුලට වී හිදින්න..
මන්ද යෙහෙලියක නැති අඩුව
අද මට හොදාකාරවම දැනෙන බැවිනි.......
No comments:
Post a Comment
මතක සටහනක් අකුරු කරලා යන්නත් අමතක කරන්න එපා........